Interview Lisette Kreischer

Wie is Lisette?

Lisette Kreischer is al van jongs af aan enorm geboeid door plantaardig voeding en de kracht van planten. Ze besluit de vegan levensstijl te omarmen rond haar twintigste en volgt er diverse opleidingen in. Ze richt er uiteindelijk verschillende bedrijven in op, waarvan The Dutch Weed Burger een van de bekendste is. Lisette zit zeker niet stil, want ondertussen schrijft ze ook nog eens meerdere (kook)boeken waarvan Man.Eat.Plant haar meeste recente boek is, die ze schreef met chef Maart Borst. Alsof ze nog niet druk genoeg is, geeft ze talloze lezingen en interviews over veganisme. Wij waren heel blij dat we deze vegan-activiste in hart en nieren een aantal vragen mochten stellen.

Waar haal jij je inspiratie vandaan? Je hebt een druk bestaan. Hoe doe je dat?

“Ik haal eigenlijk mijn inspiratie niet ergens vandaan. Inspiratie komt van het Latijnse inspire, wat zoiets als ademen betekent. Wanneer je ontspant en door je condities heen beweegt, kom je bij een soort kernwaarden, ‘kern zijn’. Als ik mezelf daar naartoe kan bewegen, beginnen de dingen gewoon te stromen. Je hoort vaak mensen die zeggen dat ze hun beste idee onder de douche kregen of als ze een rondje gingen lopen. Dit heeft dus te maken met die fase van ontspanning waarin alles begint te stromen. Ik dwing het niet af, dingen komen als ze moeten komen. Mijn ideeën hebben vaak tentakels met de onderstromen, waar vaak iets uitkomt voor de toekomst. Dit heeft soms tijd nodig om tot een vorm te komen waardoor ik er nog niet direct mee aan de slag kan. Dat maakt het soms lastig. Ik moet het ook niet forceren, maar echt op zijn beloop laten. Dit vraagt een hoge mate van controle loslaten en dit heb ik in de loop der jaren geleerd. The grand scheme of things.”

Een van Lisette’s nieuwste avonturen is vegan hondenvoer. Momenteel is ze druk bezig met het schrijven van een boek over dit onderwerp. Whiskas heeft ook al aangekondigd een vegan katten- en hondenlabel te gaan uitbrengen.

Je hebt van veganisme je werk gemaakt. Kun je hier wat meer over vertellen?

“Ja, daar baal ik eigenlijk wel van. Ik zou willen dat veganisme overal de status quo is, maar helaas is veganisme een onderschoven kindje en worden dieren nog altijd gezien als producten. Ik wist wel al op mijn 18^de dat ik al mijn tijd wilde steken in het zorgen voor dieren, planten en de aarde. Ik wilde handen en voeten geven aan en de brug bouwen naar het veganisme. Deze levensstijl gaf mij namelijk zoveel antwoorden op het gebied van vraagstukken rondom het klimaat, de dieren, menselijk gezondheid en ga zo maar verder. Zo ben ik uiteindelijk begonnen met storytellen, 20 jaar geleden. Ik wilde de plantaardige keuken een mooi gezicht geven waardoor de angst bij mensen wordt weggenomen. Zo ben ik ooit begonnen met Veggie in Pumps, een platform waarmee we allerlei leuke duurzame events organiseerden.

Mijn volgende concept kwam uit een hele andere hoek, ik stuitte namelijk op zeewier. De zee gaat kapot door de menselijke visserij en zeewier kan hier een oplossing in bieden. Door zeewier te kweken in zee krijgt de oceaan weer meer zuurstof (en wij ook) en het gekweekte zeewier kunnen wij consumeren. Het vervangt zelfs grotendeels de voedingstoffen die normaal door dierlijke producten worden geleverd. Een vis maakt bijvoorbeeld zelf geen omega-3 aan, hij krijgt het binnen door het eten van algen. Algen die wij prima kunnen consumeren. Een enorm win-win situatie dus! Zo ontstond The Dutch Weed Burger, een hamburger verrijkt met zeewier. Compleet vegan en ook nog eens boordevol gezonde stoffen. Het begon als een documentaire en resulteerde uiteindelijk in een tastbare smakelijke burger.”

Krijg je mensen makkelijker mee in jouw verhaal?

“Het was vroeger makkelijker dan nu. Een aantal jaar geleden vonden ze het vooral heel leuk, mij met mijn plantjes. Nu, met de groeiende online wereld, hebben veel meer mensen een mening en staat er ook veel informatie op het internet wat niet klopt. Hierdoor krijg je tegenstromingen gebaseerd op onjuiste content. Je moet dus vaker de dialoog aangaan over zaken die niet kloppen. Er ontstaan mythes, zoals ‘soja is slecht voor je’. Dit heeft ook positieve kanten, want dit pusht het veganisme om met goede informatie te komen, informatie die klopt. Het veganisme neemt daarnaast ontzettend toe in populariteit. Alle grote stromingen zijn ook ooit begonnen met een heel klein groepje mensen. Het veganisme volgt dit pad. We zitten nog aan begin, maar nu komen er serieuze initiatieven en dan gaat het echt leven. Neem als voorbeeld Becel met hun slogan ‘Planten zijn de nieuwe koeien’. Ik vraag me af of ze zelf door hebben hoe groot het is dat ze dit zo stellen.”

‘Planten zijn de nieuwe koeien’

Pieken en dalen: waar kwam jij die onderweg tegen?

“Overal eigenlijk, iedere dag wel. Als je ergens met heel je hart in gelooft, je je voelt alsof jouw hele leven daar omheen is gebouwd en je vervolgens wordt afgemaakt, kan ik wel zien als een van de dalen. Zo is bijvoorbeeld eens mijn goede verhaal over zeewier onderuit gehaald door een professor die banden had met de melkvee-industrie. Dat raakte me toen. Hij deed heel denigrerend en ik was nog jong, had niet gestudeerd. Zijn dure, wetenschappelijke woorden en belerende toon, deden met toen heel klein voelen, terwijl ik daar met een waterdicht verhaal stond. Tegelijkertijd zijn dat ook mijn grootste lessen geweest. Een ander moeilijk punt is om veganisme onder de aandacht te brengen bij investeerders. Het leverde altijd veel weerstand op. Inmiddels ben ik er wel beter in geworden en zien investeerders markt in deze beweging. Leiden dalen dus niet altijd naar pieken? Immers heb ik van al mijn dieptepunten het meeste kunnen leren”

Wie zijn jouw inspirators?

“Er zijn een aantal heel bijzondere activisten die ik heel inspirerend vindt. Een is Zach Bush. Een niet typische activist die is gaan onderzoeken hoe alles in elkaar zit op het gebied van gezondheidsziekten, kanker en voeding. Hij is uiteindelijk bij de bodem en daarmee bij de boeren terecht gekomen. Na veel vragen is hij bij allerlei fundamentele antwoorden gekomen waarom boeren doen wat ze doen. Als je in het voedselsysteem naar de kern gaat, kun je ook op dat niveau veranderingen teweeg brengen. Zach doet dit met Farmers Foodprint. Een ander voorbeeld hiervan is Agnes Deans. Zij heeft dit in 1982 al gedaan.”

Wat kunnen we de aankomende jaren van Lisette Kreischer verwachten?

“Ik heb geen idee. Ik leef wat meer met de dag tegenwoordig. In ieder geval een vegan hondenbeweging en ik zal verder gaan in de medicinale en voedende werking van planten. Ook ga ik aan van een holistisch, biologisch en veganistisch landbouw principe.Ik zou graag een beleid, een blauwdruk, creëren waarin we in harmonie over een x-aantal jaar toch kunnen samenleven, en waarin we dieren zien als kameraden niet als voedsel, de bodem en alle kleine insecten eren en planten omarmen als ons voedsel en medicijn.”

Als je morgen één ding aan de wereld zou mogen veranderen, wat zou dat dan zijn?

“Eén ding? Dieren van het bord en planten erop. Dieren als kameraden en planten als voeding. Gewoon nu! Meteen!”

Heb je nog tips?

“Ik denk dat we doen wat we doen, omdat we verhalen hebben gecreëerd waarin we geloven. Het is belangrijk dat we beetje bij beetje naar deze verhalen gaan kijken en dat we bewust worden dat het verhalen zijn. Een klein blikje naar binnen, voordat we naar buiten toe gillen. Sommige verhalen zorgen ervoor dat mensen ervan weerhouden worden om geluk te vinden en voor Moeder Aarde goed te doen.”